ரமலான் 27 - சிறப்பு பயான்

உண்மையான முஸ்லிம் யார்? முஸ்லிம் என்பதற்கு நாம் என்ன அளவுகோலை வைத்திருக்கிறோம். தாடி தலைப்பாகை தொப்பி பைஜாமா ஜிப்பா ஒரு இஸ்லாமிய பெயர். பிரியாணி போன்ற உணவு வகைகளை ஒரு பிடி பிடித்தல் இவைதான் இஸ்லாமியன் என்பதற்கு அடையாளங்களாக கருதிக் கொண்டிருக்கிறோம்۔. ஆனால் இவை மட்டுமல்ல இவையும் தாண்டி இன்னும் ஐந்து அம்சங்களை குர் ஆன் பட்டியல் போடுகிறது إنما المؤمنون الذين إذا ذكر الله وجلت قلوبهم وإذا تليت عليهم آياته زادتهم إيمانا وعلى ربهم يتوكلون ) الذين يقيمون الصلاة ومما رزقناهم ينفقون أولئك هم المؤمنون حقا لهم درجات عند ربهم ومغفرة ورزق كريم 1. அல்லாஹ்வின் நாமம் கூறப்பட்டால் உள்ளம் நடுங்கி இறையச்சம் உண்டாக வேண்டும்۔ 2. அவனது அத்தாட்சிகளை சொல்லிக் காண்பிக்கப்பட்டால் ஈமான் அதிகரித்து பிரகாசம் உண்டாக வேண்டும் 3. முழுமையாக இறைவனின் மீது நம்பிக்கை வைக்கவேண்டும் 4. தொழுகையை நிலைநாட்டவேண்டும்۔ 5 ۔தான தர்மம் செய்யவேண்டும் • உள்ளம் நடுங்கி இறையச்சம் உண்டாக வேண்டும்۔ நபி அவர்களுக்கு பல நேரங்களில் இவ்வாறு ஏற்பட்டுள்ளது. الآية فكيف إذا جئنا من كل أمة بشهيد وجئنا بك على هؤلاء شهيدا என்ற வசனத்தை ஓதி யதைக் கேட்ட நபி குழுங்கி அழுதார்கள்۔ أن رسول الله صلى الله عليه وسلم أتاهم في بني ظفر فجلس على الصخرة التي في بني ظفر ومعه ابن مسعود ومعاذ وناس من أصحابه فأمر قارئا يقرأ حتى إذا أتى على هذه الآية فكيف إذا جئنا من كل أمة بشهيد وجئنا بك على هؤلاء شهيدا بكى رسول الله صلى الله عليه وسلم حتى اخضلت وجنتاه ؛ فقال : يا رب هذا على من أنا بين ظهرانيهم فكيف من لم أرهم . وروىالبخاري ، عن عبد الله قال . قال لي رسول الله صلى الله عليه وسلم : اقرأ علي قلت : أقرأ عليك وعليك أنزل ؟ قال : إني أحب أن أسمعه من غيري فقرأت عليه سورة " النساء " حتى بلغت فكيف إذا جئنا من كل أمة بشهيد وجئنا بك على هؤلاء شهيدا قال : أمسك فإذا عيناه تذرفان . பொதுவாக சின்ன அதிர்ச்சியைக் கூட தாங்க முடியாத கோழையல்ல நபி. ஒரு சமயம் மதினாவில் நள்ளிரவில் திடீரென ஒரு சப்தம் கேட்டு மக்கள் வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தார்கள். என்ன ஆயிற்று என்று எல்லோருக்கும் கவலை. எதிரிகள் யாரும் படையெடுத்து வந்துவிட்டனரோ என்று ஒரு பீதி. இந்த நேரம் இருட்டில் ஒரு உருவம் குதிரையில் வருவதை உணர்ந்து மக்கள் கூர்ந்து நோக்கினார்கள். வந்தவர்கள் நமது நபிதான். நானும் சப்தம் கேட்டுதான் போய் பார்த்துவிட்டு வருகிறேன். பயப்படுவதற்கு ஒன்றுமில்லை. எல்லோரும் நிம்மதியாக போய்ப் படுங்கள்'' என்றார்கள். மக்கள் பீதிவயப்பட்ட நேரத்திலும் அஞ்சாத வீரர். உஹது களத்தில் உமைய்யத் இப்னு கலஃப் என்பவன் நபியைக் கொல்ல வேகத்துடன் குதிரையில் வந்தபோது நபி அருகில் நின்றிருந்த ஒரு தோழரின் ஈட்டியை வாங்கி ஒரு குத்துமதிப்பாக விட்டார்கள் அவனைக் கொல்லவேண்டும் என்பது நபியின் பிரதானமான நோக்கமல்ல. குறிபார்த்து மெனக்கெட்டு வீசவில்லை. பாய்ந்து வருகிற அவனைத் தடுக்கவேண்டும் அவ்வளவுதான். மிகச் சாதாரணமாக வீசப்பட்ட அந்த ஈட்டி அவனது காது ஓரமாக உரசி ஒரு சின்ன காயத்தை உண்டாக்கிவிட்டுச் சென்றது. அவ்வளவுதான். சடாரென கீழே விழுந்து துடித்தான்; அலறினான் நண்பர்கள் கூட அவனை நையாண்டி செய்தனர்: ஒரு சின்ன காயத்திற்காகவா இப்படி அலறுகிறாய்? அவன் சொன்னான்: ''டே.. அடித்தது யார் தெரியுமா/? முஹம்மதின் அடி இது. சாதாரண அடி அல்ல; அவர் என்மீது எச்சில் துப்பினாலும் நான் அழிவது உறுதி'' இந்த அளவுக்கு வீரரான நபியவர்கள் குர் ஆனின் வசனங்களை ஓத ஆரம்பித்து விட்டால் குழந்தையைப் போல குலுங்கி குலுங்கி அழுவார்கள். மறுமையின் நிகழ்வுகளை ஓதினால் மயங்கி விழுந்துவிடுவார்கள். உமர் (ரலி) அவர்களைப் பற்றிக் கூறப்படுகிறது: வேற்று அரசர்களின் வாளுக்கு அஞ்சாதவர்கள் கூட உமரின் கைத்தடிக்கு அஞ்சுவார்கள்'' ''இவர் நடந்து வரும் தெருவில் இப்லீஸ் தலைவைத்துக்கூட படுக்கமாட்டான்'' என்று நபி சொல்வார்கள். அந்த உமர் (ரலி) குர் ஆனைக் கையில் ஏந்திவிட்டால் குழந்தையைப் போல குலுங்கி குலுங்கி அழுவார்கள். ''ஹாதா கலாமு ரப்பீ'' ''ஹாதா கலாமு ரப்பீ'' (இது என் இறைவனின் வார்த்தையல்லவா?) என்று கூறி குர் ஆனை நெஞ்சில் அணைத்து முத்தமிடுவார்கள். அல்லாமா இக்பால் அவர்கள் தினமும் குர் ஆன் ஓதுவது வழக்கம். ஒரு நாள் தந்தை மகனே குர் ஆன் ஓதும்போது அது உன்னிடம் உரையாடுவதாக எண்ணி ஓது. கவனத்துடன் மன ஓர்மையுடன் ஓது.'' அதற்கு பிறகு மகன் இக்பால் அவ்வாறே ஓத ஆரம்பித்தார். என்ன வியப்பு! அவர் ஓத தொடங்கிவிட்டால் உள்ளம் உருகி கண்ணீர் பெருகி ஓடுமாம். நாமெல்லாம் குர் ஆன் ஓதி முடித்தால் எடுத்து அலமாரியில் வைப்போம். ஆனால் அவர் அதை எடுத்து சிறிது நேரம் வெயிலில் வைப்பார். காரணம், அவரின் கண்ணீரில் தாளெல்லாம் நனைந்து போயிருக்கும். ஒரு தோழருக்கு குர்ஆனின் ஒரு வசனத்தால் இறையச்சம் அதிகமாகி உயிரே போய்விட்டது. அவர்தான் மிஸ்வர் இப்னு மஹ்ரமா (ரலி). يوم نحشر المتقين إلى الرحمن وفدا ونسوق المجرمين إلى جهنم وردا ''பக்தியாளர்களை ரஹ்மானின் பக்கம் அழைக்கப்படும் பாவிகளை தரதரவென நரகிற்கு இழுக்கப்படும்'' இந்த வசனத்தை உணர்ந்த மறுவினாடி அலறினார்: அய்யோ நான் இறையச்சமுள்ளவனா? பாவியா? நான் மறுமையில் அழைக்கப் படுவேனா அல்லது இழுக்கப்படுவேனா தெரியவில்லையே என்று கதறி மூர்ச்சையாகி விழுந்தார்; உயிரும் பிரிந்தது. தாவூது (அலை) ஒரு சின்ன சருகல்/ தவறுக்காக 40 நாட்கள் தொடர்ந்து அழுதார்கள். அவர்களின் கண்ணீரில் புற்கள் முளைத்துவிட்டன. ஒரு சமயம் அவர்கள் 40000 மக்கள் கூடியிருந்த கூட்டத்தில் நரகத்தைப் பற்றி உருக்கமாக பயான் செய்தார்கள்; அவர்கள் சொன்ன விதத்தில் 30000 பேர் அங்கேயே இறந்தனர் (۔ احياء) நபி (சல்) ஒருமுறை ஜிப்ரீலிடம் கேட்டார்கள்: என்ன ஜிப்ரீலே! மற்ற மலக்குகளைவிட வித்தியாசமாக மீக்காயீலை நான் பார்க்கிறேனே. அவர் சிரித்து நான் பார்க்கவில்லையே? என்ன காரணம்? ஜிப்ரீல்(அலை)கூறினார்கள்: என்றைக்கு நரகம் படைக்கப்பட்டு அதை அவர் பார்த்தாரோ அன்றிலிருந்து அவர் சிரிப்பைத் தொலைத்தார்.'' பொதுவாக சஹாபாக்கள் நல்லடியார்கள் அனைவரிடமும் இந்த அம்சம் இருந்தது என்பதைக் கீழே காணலாம் ومن أخلاقهم رضي الله تعالى عنهم كثرة خوفهم من الله تعالى إذا ذكروا أهوال يوم القيامة وكثرة الغشيان و الصعق إذا سمعوا القرآن و الذكر وقد قرأ رسول الله صلى الله عليه وسلم يوما قوله تعالى( إن لدينا أنكالاً وجحيماً وطعاماً ذا غصة وعذابا أليماً )وكان وراءَه حُمران بن أَعيَن فخرّ ميتا رضي الله عنه . وقد دخل يزيد الرقاشي على عمر بن عبد العزيز رحمهما الله تعالى يوما.فقال له عضني يا يزيد فقال له يا أمير المؤمنين إنك أول خليفة يموت فبكى عمر وقال له زدني فقال له ليس بينك وبين أبيك آدم أبٌ حيّ فبكى عمر وقال له زدني فقال له ليس بين الجّنة و النّارمنزلة أخرى فسقط عمر مغشياً عليه وكان الحسن بن صالح رحمهالله تعالى يؤذن مرة فقال أشهد أن لا إله إلا الله فغُشي عليه فحملوه من المنارة ونزلوا به وصَعد أخوه فأذن وصلى بالناس و الحسن في غشيته وكان أبو سليمان الداراني رحمه الله تعالى يقول ''ما رايت أحداً أكثرُ خشوعاً من الحسن قام ليلةً ُ إلى الصباح بسورة( عمَّ يتساءلون (يرددها و يغشى عليه إلى الفجر ولم يتم السورة وكان كلما غشي عليه يجدد الطهارة وقد مرَّ داود الطائي يوماً علىامرإة تبكي على قبر لها وتقول ليت شعري بأي, خَدًّيكَ بدأ الدود !!فخرّ داود مغشياً عليه وقد كانت شعوانة العابدة رحمة الله عليها تقول في مناجاتها ''الهي أنت أكرم الكرماء وسيد السادات ورجاء المسلمين فأسألك أن تغفر اليوم لكل من تعرض لمعصيتك بعد معرفته بعقوبتك ثم تصرخ ويغشى عليها وتقول هاه وقد قرأ أمير المؤمنين عمر بن الخطاب رضي الله عنه يوماً( إذا الشمس كورت حتى بلغ قوله تعالى وإذا الصحف نشرت) فخر مغشياً عليه وصار يضطرب على الأرض حين من الزمن قال وسمع الربيع بن خيثم رحمه الله تعالى قارئاً يقرأ )إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّكَانٍ بَعِيدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَيُّظاً وَزَفِيراً) فخر مغشياً عليه ثم حمل إلى بيته ففاته الظهر والعصروالمغرب والعشاء وكان هوالإمام في حارته وفي رواية كان القارئ عبد الله بن مسعود وقد كان أبو سليمان الداراني رحمه الله تعالى يقول صلى سفيان الثوري رحمه الله تعالى ركعتين خلف المقامثم نظر إلى السماء فانقلب مغشياً عليه قال الداراني وما فعل به ذلك مجرد نظره إلى السماء وإنما ذلك من التفكر في أهوال القيامة وكان وهب بن منبه رحمة الله عليه يقول كان إبراهيم الخليل عليه الصلاة والسلام إذا ذكر خطيئته يغشى عليه ويسمع أنين قلبه من مسيرة ميل فيقال له تفعل ذلك وأنت خليل الرحمن ؟ فيقول إذا ذكرت خطيئتي نسيت خلتي وصلى الفضيل بن عياض رحمه الله تعالى الفجر يوماً وقرأ (يس) فلما بلغ قوله تعالى (إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ) فسقط ابنه علّي رحمه الله تعالى فلم يفق حتى طلعت الشمس وقد كان علي إذا أراد أن يقرأ سورة لم يقدر أن يتمها وكان لا يقدر أن يسمع سورة (إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا) ولا سورة القارعة أبداً ولما مات ضحك أبوه الفضيل فقيل له في ذلك وكان كثير الحزن فقال إن الله أحب موته فأحببت ذلك لحب الله وكان علّي يقول لأبيه ادع الله لي أن يقدرني على سماع سورة كاملة أو على ختم القرآن ولو مرة قبل موتي كان أحدهم يقرأ القرآن في الليل فإذا أصبح عرف الناس ذلك في وجهه من شدة التغير والإصفرار والذبول فصار الناس اليوم يقرأ أحدهم القرآن كله في الليل فإذا أصبح لا يظهر على وجهه منه شيْ وكان ميمون بن مهران رحمه الله تعالى يقول سمع سليمان الفارسي رضي الله عنه قارئاً يقرأ قوله تعالى(وإن جهنم لموعدهم أجمعين (فصاح ووضع يده على رأسه وخرج هائماً لايدري أين يتوجه مدة ثلاثة أيام உண்மையான மூமின் யார்-2 அல்லாஹ்வின் அத்தாட்சிகள் காண்பிக்கப்பட்டால் வசனங்கள் ஓதிக் கான்பிக்கப்பட்டால் ஈமான் அதிகரிக்கும் உள்ளத்தில் மாற்றம் உண்டாகும் ஜைனுல் ஆபிதீன் (ரஹ்) அவர்கள் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள் அடிமைப் பெண் பரிமாறிகொண்டிருந்தாள். கையில் வைத்திருந்த சால்னா தவறி விழுந்து அன்னாரின் ஆடையில் பட்டு அசிங்கப்படுத்திவிட்டது. அவர்களின் கோபம் அதிகரித்து முகம் சிவந்தபோது அவள் உடனே சுதாரித்துக்கொண்டு ஆயத்தை ஓதினாள் நல்லவர்கள் கோபத்தை மென்று விழுங்குவார்கள் இந்த வசனத்தைக் கேட்டவுடனே கோபம் மாறியது அடுத்த வாசகத்தை ஓதினாள் மக்களை மன்னித்துவிடுவார்கள் நான் உன்னை மன்னித்துவிட்டேன் என்றார்கள் அவள் தொடர்ந்து ஓதினாள் அல்லாஹ் உபகாரம் செய்வோரை விரும்புகிறான் அப்படியா நான் உன்னை உரிமையிட்டுவிட்டேன் என்றார்கள். இப்ராஹீம் இப்னு அத்ஹம் (ரஹ்) மன்னராக இருந்த சமயம் காட்டுக்கு வேட்டைக்கு சென்றிருந்தார்கள். அரன்மனையின் பணிப்பெண் அறையைப் பெருக்கி சுத்தம் செய்துவிட்டு அங்கிருடந்த மன்னரின் பஞ்சணையில் படுத்துப் பார்க்கலாமே என்று சற்றுப் படுத்தாள். அது கொடுத்த சொகுசில் சுகமாக தன்னை மறந்து தூங்கிவிட்டாள். மன்னர் வந்து பார்த்து கோபம் கொண்டு சாட்டையடி கொடுக்க உத்தரவிட்டார். அவள்சிரித்தாள். ஏன் சிரிக்கிறாய்?'' என்று கேட்டார். மன்னா. உங்களை நினைத்துத்தான் சிரிக்கிறேன் என்றாள். என்னை நினைத்தா? ஆமாம் மன்னா. ஒரு தடவை இந்த மஞ்சத்தில் படுத்ததற்காக எனக்கு சாட்டையடி என்றால் பல வருடங்களாக இதில் நீங்கள் படுத்திருக்கிறீர்களே அல்லாஹ் உங்களை எத்தனை முறை சாட்டையால் அடிப்பானோ என்று நினைத்தேன் என்றாள் இதைக் கேட்ட மன்னர் அதிர்ந்தார் உன்னை மன்னித்தேன் என்றார். சிந்திக்க ஆரம்பித்தார். இதுதான் அவர் அரண்மனை வாழ்க்கையை உள்ளத்திலிருந்து உதறுவதற்கு முதல் தூண்டுகோலாய் அமைந்தது. ஃபுழைல் இப்னு இயாழ் ரலி ஆரம்பத்தில் ஒரு திருடர். ஒரு நாள் இரவு ஒரு வீட்டில் திருடுவதற்காக கூரையில் ஏறி கூரையைப் பிரித்து உள்ளே இறங்க முனைந்த பொழுது உள்ளிருந்து ஒரு குரல் கேட்டது. குர்ஆன் ஓதும் குரல். அல்லாஹ்வின் நினைவால் உள்ளங்கள் நடுங்கும் நேரம் இன்னும் வரவில்லையா?'' அவ்வளவுதான் பதறினார் இறங்கி கதறினார். ஓடினார் பாவமன்னிப்பு தேடினார். அதன்பிறகு ஒரு பெரும் இறைநேசராக வாழ்ந்து மறைந்தார் என்பது வரலாறு. மக்காவில் இஸ்லாம் பரவிக்கொண்டிருந்த ஆரம்பக் காலக் கட்டம். மக்காவுக்கு ஒரு வியாபாரி வந்தார். மக்கத்து குரைஷிகள் அவரைத் தடுத்து சொன்னார்கள்: நீங்கள் மக்காவுக்குள்ளே செல்லவேண்டாம். காரணம், அங்கே முஹம்மது என்பவர் புதிய மார்க்கத்தைப் பரப்புகிறார். அவர் ஓதுகிற குர்ஆனிய வசனங்களை நீங்கள் கேட்டால் உடனே மதம் மாறிவிடுவீர்களோ என்று நாங்கள் அஞ்சுகிறோம்’’ அவர் மக்காவுக்குள் செல்லவில்லை. ஆனாலும் ஊருக்குத் திரும்புகிறபோது ஒருமுறையாவது கஃபாவை தவாஃப் செய்துவிட்டுச் செல்லலாமே என்று நினைத்தார். அதனாலே அவர் உள்ளே செல்லும்போது குர்ஆனின் வசனங்கள் காதுக்குள் விழுந்துவிடக்கூடாது என்று காதுகளில் பஞ்சை வைத்து அடைத்துக்கொண்டு மக்காவிற்குள் சென்றார். செல்லும் வழியில் கால் தடுக்கி தடுமாறியபொழுது காதிலிருந்த பஞ்சு கீழே விழுந்த சில வினாடிகள் நபியவர்கள் ஓதிய குர்ஆனின் வசனங்கள் அவர் காதுகளில் விழ அந்த வினாடியே உள்ளம் நடுங்கி ''சத்தியமாக இது இறைவனின் வார்த்தைகளே'' என்று கூறி இஸ்லாமைத் தழுவுகிறார். முஹம்மதின் தலையை தரையில் வீழ்த்தாதவரை என் வாள் உரையில் போகாது'' என்று வீரமுழக்கம் செய்து புறப்படுகிறார்கள் உமர். ஒரு மந்திர மாற்றம் நடக்கிறது. அவர்களின் சகோதரி ஓதிய ஒரு வசனத்தைக் கேட்டதின் விளைவால் அந்த மாற்றம் ஏற்பட்டு நபியிடம் சென்று கலிமா சொல்லி நபியின் பெரும் ஆதரவாளராக திரும்புகிறார்கள். மாநபி (சல்) மறைந்துவிட்ட செய்தி அறிந்து மதீனமாநகரமே அல்லோல கல்லோலப்பட்டது அனைவரும் அறிந்த ஒன்று. அந்த நேரம் அதிர்ச்சி தாங்க முடியாமல் மயக்கமாகி விழுந்தவர்கள் பலர். பைத்தியமாகி பரிதவித்தவர் பலர்; ஏன்.. மதம் மாறி மீண்டும் பழைய மதத்திற்கே ஓடியவரும் உண்டு. உமர் (ரலி) கையில் வாளை உயர்த்திப் பிடித்துக்கொண்டு நபி இறந்துவிட்டதாக யாராவது சொன்னால் தலை இருக்காது என்று உணர்ச்சியின் உச்சியில் இருந்த உச்சக்கட்டமான நேரம் அது. யாருக்கு யார் ஆறுதல் சொல்வது? யார் யாரைத் தேற்றுவது? என்று யாருக்குமே புரிபடாத சூழலில் ஒரே ஒரு வசனம் அபூபக்கர் (ரலி) அவர்களால் ஓதிக்காண்பிக்கப்பட்ட மறுவிநாடி உமரின் கையில் ஓங்கிப் பிடித்திருந்த வாள் தானாகவே கீழே விழுந்தது; துயரத்தின் உச்சத்தில் இருந்த மக்கள் இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பினார்கள். அல்லோலகல்லோலப்பட்ட மதீனா அமைதியானது; பல உயிர்கள் பலியாவதிலிருந்து தடுக்கப்பட்டது உமர்(ரலி) அவர்களின் ஆட்சி காலத்தில் மஹர்த் தொகை அளவுகடந்து போனதால் பல ஏழைத் தோழர்கள் மஹர் கொடுக்கமுடியாமல் திணறியபொழுது, ஜனாதிபதி அவர்கள் மஹருக்கான ஒரு வரம்பை நிர்ணயித்து அறிவித்தார்கள். சபையில் இருந்த ஒரு பெண் இதை ஆட்சேபித்தார். பெண்களுக்கான மஹரை குவியல் குவியலாக கொடுக்க அல்லாஹ் கூறியிருக்கும்போது அதற்கு அளவு நிர்ணயம் செய்யலாமா?'' இந்த வசனத்தைக் கேட்ட மாத்திரத்தில் நல்லவேளை தக்க சமயத்தில் இந்த வசனத்தை நினைவூட்டினீர். இல்லையெனில் இந்த உமர் நாசமாகியிருப்பேன்'' என்று தன் சட்டத்தை திரும்ப பெற்றுக்கொண்டார்கள். பொதுவாக அருமைத் தோழர்கள் எல்லோருமே இப்படித்தான். அவர்கள் எந்நிலையிலிருந்தாலும் கோபத்தின் கொந்தளிப்பிலிருந்தாலும் உணர்ச்சியின் உச்சியிலிருந்தாலும் பாசத்தின் பரிதவிப்பிலிருந்தாலும் வெறுப்பின் வேதனையிலிருந்தாலும் குர்ஆனின் வசனங்கள் ஓதிக்காண்பிக்கப்பட்டால் அவர்களின் உள்ளங்களில் பெரும் மாற்றமும் ஈமானில் பிரகாசமும் உண்டானதை வரலாற்று நெடுகிலும் பார்க்கிறோம். உண்மையான மூமின் யார்-3 வ அலா ரப்பிஹிம் யதவக்கலூன் இறைவனின் மீதே முழுமையாக நம்பிக்கை வைப்பார்கள் • அவன்மீது நம்பிக்கை வைப்பவர்களை அவன் கைவிடுவதில்லை நபி (சல்) அவர்கள் ஒரு நிகழ்ச்சியை சுட்டிக்காட்டினார்கள்: முன்வாழ்ந்த ஒரு சமுதாயத்தில் ஒருவருக்கு கடன் தேவைப்பட்டது. அவர் இன்னொரு செல்வந்தரிடம் கடன் கேட்டார் அவர் தருகிறேன் ஆனால் சாட்சிக்கு யாரையாவது அழைத்து வாரும்'' என்றார். அல்லாஹ்வே சாட்சியாக இருக்கப் போதும்.'' என்றார் அவர். ‘’சரி.. ஜாமீன் ஏற்க யாரையாவது அழைத்து வாரும்'' என்றார். அல்லாஹ்வே ஜாமீனாக இருக்கப் போதும்.'' என்றார் அவர். ‘’சரி நான் அல்லாஹ்வை நம்புகிறேன்’’ என்று கூறி ஆயிரம் பொற்காசுகளை கடன் கொடுத்தார். அவர் அதை வாங்கிக் கொண்டு கடல் பிரயாணம் செய்து தேவையான பொருளீட்டுக்கொண்டு குறிப்பிட்ட தவனைக்குள் திரும்பிவிட கப்பலைத் தேடினார் ஒரு கப்பலும் கிடைக்கவில்லை. எனவே அவர் ஒரு மரக்கட்டையை எடுத்து அதில் துளையிட்டு அதற்குள் ஆயிரம் பொற்காசுகளையும் அதற்குரியவருக்கு ஒரு கடிதமும் எழுதி வைத்து பின்னர் அந்த இடத்தை ஒழுங்காக மூடி மறைத்துவிட்டு கடலோரமாக அதைக் கொண்டுவந்து ''இறைவனே நான் இன்னாரிடம் ஆயிரம் பொற்காசுகளை கடன் கேட்டதற்கு அவர் சாட்சி கோரினார்; நான் உன்னையே சாட்சியாக்கினேன் அவரும் அதை ஏற்றுக்கொண்டார். அவர் என்னிடம் ஜாமீன் கோரினார் நான் அல்லாஹ்வே ஜாமீன் என்றேன் அதையும் ஏற்றுகொண்டார். அவர் சொன்ன தவனைக்குள் கடனை அடைத்துவிட நான் பயணத்திற்கு கப்பலைத் தேடினேன் கிடைக்கவில்லை. எனவே இந்த பணம் உள்ள மரக்கட்டையை உன் பாதுகாப்பில் அனுப்புகிறேன் அவரிடம் சேர்த்துவிடு'' என்று துஆ செய்து கடலில் அனுப்பினார். மறுகரையில் கடன் கொடுத்தவர் தவணை முடிந்ததும் தன் கடன்பொருள் ஏதும் கப்பலில் வந்திருக்கக் கூடும் என்று பார்ப்பதற்காக தம் ஊர் கடற்கரையோரமாக வந்து பார்த்தார் .அப்பொழுது திடீரென ஒரு மரக்கட்டை மிதந்து வருவதைக் கண்டார். விறகாகப் பயன்படும் என்று அதை எடுத்துக் கொண்டு வந்து உடைத்துப் பார்த்தபொழுது உள்ளே பணத்தையும் கடிதத்தையும் கண்டார். கடன் வாங்கியவருக்கு பின்னர் ஒரு கப்பல் கிடைத்து அவர் வந்து இன்னொரு ஆயிரம் பொற்காசுகளை எடுத்துவந்தார். நான் கடலில் அனுப்பிய காசு கிடைத்ததா இல்லையா என்று தெரியவில்லை. எனவே இதைப் பிடியுங்கள்'' என்றார். ''இல்லை நீர் அனுப்பியதை அல்லாஹ் என்னிடம் பத்திரமாக சேர்த்துவிட்டான்'' என்றார் அவர். (புஹாரி) எனது உம்மத்தில் எழுபதாயிரம் பேர் விசாரணையின்றி சொர்க்கம் செல்வார்கள் என்று நபி அறிவித்தபோது அது யாராக இருக்கும் என்று பல கருத்துகள் தோழர்களுக்குள் நிலவியது. இறுதியில் நபியவர்களே வந்து அதற்கு விளக்கம் தந்தார்கள்: ''அவர்கள் மந்திரிக்கமாட்டார்கள்; சகுனம் பார்க்கமாட்டார்கள்; இறைவனின் மீதே முழுமையாக நம்பிக்கை வைப்பார்கள்'' ''யாரசூலல்லாஹ்! என்னையும் அந்த கூட்டத்தில் சேர்க்க அல்லாஹ்விடம் துஆ செய்யுங்கள்'' என்று உக்காஷா (ரலி) வேண்டினார்கள். நபி துஆ செய்தார்கள். இன்னொரு தோழரும் வேண்டிக்கொள்ள, ''உக்காஷா இந்த விஷயத்தில் முந்திக்கொண்டார்.'' என்று நபி கூறினார்கள். இப்படி எல்லா தோழர்களும் ஆவல் கொண்ட அருமையான இந்த பாக்கியத்திற்கு தகுதி உள்ளவர்கள் யார் தெரியுமா? இறைவனின் மீதே முழுமையாக நம்பிக்கை வைப்பவர்கள்தான். முதலில் வயிற்று வலி வந்தபொழுது அல்லாஹ்விடம் கேட்டு மூலிகையை பெற்று வயிற்று வலி குணமானதும் பின்னர் மற்றொருமுறை வயிற்று வலி வந்தபொழுது அல்லாஹ்விடம் கேட்காமல் நேரடியாக மூலிகையை நாடியபொழுது குணமாகவில்லை - அறிந்த சம்பவம். ஜக்கரிய்யா (அலை) அவர்களை எதிரிகள் துரத்திவந்தபொழுது அல்லாஹ்விடம் உதவி தேடாமல் மரமே என்னை ஒழித்து வைத்துக்கொள் என்று கூறியதால் அவர்களுக்கு ஏற்பட்ட பரிதாப முடிவு நமக்கு ஒரு படிப்பினை. நபிமார்களின் நம்பிக்கையை குறைகாணும் அளவுக்கு நமக்கு தகுதி அறவே இல்லை எனினும் நமது படிப்பினைக்காக அல்லாஹ்வே இப்படி அவர்களது வாழ்வில் சில நிகழ்வுகளை ஏற்படுத்துகிறான். உண்மையான மூமின் யார்-4 தொழுகையை நிலை நிறுத்துவார்கள் தொழுவார்கள் என்று கூறவில்லை ; தொழுகையை நிலை நிறுத்துவார்கள். அதாவது விட்டு விட்டு தொழமாட்டார்கள் பொடுபோக்காக தொழமாட்டார்கள்; மன ஓர்மையின்றி கவனக்குறைவாக தொழமாட்டார்கள் அவர்கள்தான் உண்மையான மூமின் என்பதை இன்னொரு வசனமும் உறுதிப்படுத்துகிறது கத் அஃப்லஹல் மூமினூன் அல்லதீனஹும் ஃபீ சலாத்திஹிம் க்ஹாஷிவூன் சாதாரண ஒரு தலைவலிக்காக தொழுகையை விட்டுவிடுபவர்கள் நம்மில் உண்டு. உண்மையான மூமின்கள் உடலில் உயிர் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் காலமெல்லாம் தொழுகையை விடத் துணியமாட்டார்கள். நபி (சல்) மரணப்படுக்கையில் அடிக்கடி மயக்கம் வந்து அல்லல் பட்டுக் கொண்டிருந்த நிலையிலும் கடும் காய்ச்சலினால் அவதிப்பட்டுக் கொண்டிருந்த நிலையிலும் தொழுவதற்கு துடித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். இரண்டு தோழர்களின் தோள்களில் கையைப் போட்டுக்கொண்டு தத்தி தத்தி நடந்து வந்து அபூபக்கர் (ரலி) ஜமாஅத் நடத்திக்கொண்டிருந்த தொழுகையில் கலந்து தொழுத நிகழ்வைப் படிக்கும் போதெல்லாம் கண்கள் கலங்குகின்றனவே. பாச நபியின் பயிற்சிப் பாசறையில் பாடம் படித்து பக்குவம் பெற்ற பண்பிற்குரிய தோழர்கள் மாத்திரம் தொழுகையில் சளைத்தவர்களா என்ன? உமர் (ரலி) அவர்கள் தொழுகை நடத்த தயாரானபொழுது வஞ்சகன் ஒருவன் குருவாளை எடுத்து குத்திவிட்டான் மயங்கிச் சரிகின்றார்கள். மயக்கம் தெளிந்து எழுந்தவுடன் கூறிய முதல் வார்த்தை ''தொழுகை'' குடலில் குத்து விழுந்து கிழிந்துவிட்டதால் கொடுக்கப்பட்ட மருந்துகளெல்லாம் குடலில் தங்காமல் கீழே விழுந்து நிலைமையை இன்னும் மோசமாக்கிக் கொண்டிருக்க உயிர் ஊசலாடிக்கொண்டிருந்த அந்த இக்கட்டான நேரத்திலும் தொழுகை தொழுகை'' என்று துடித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். இந்த நிலையிலும் இப்படி துடிக்கவேண்டுமா? என்று மற்றவர்கள் வினவியதற்கு, ''தொழாதவனுக்கு இஸ்லாத்தில் என்ன பங்கு இருக்கிறது? என்றார்கள் ஈமானுக்கும் குஃப்ருக்கும் அடிப்படை வித்தியாசமே தொழுகைதான் என்று ஏந்தல் பெருமானார் (ஸல்) கூறியுள்ளார்கள். அவ்ரங்கசீப்(ரஹ்) ஒரு அற்புதமான அரசர். அரசியலில் ஈடுபட்டுக்கொண்டே ஆன்மீகத்திலும் சிறந்து விளங்கிய ஒரு இறைநேசர். முகலாயப் படைகளும் புஹாரா மன்னரான அப்துல் அஸீஸின் படைகளும் பல்க் சமவெளியில் சந்தித்தன. முகலாயப் படைக்கு தளபதி அவ்ரங்கசீப் (ரஹ்). கடும் போர் மூண்டது. போரின் உச்சக்கட்டம். லுஹர் நேரம் வந்ததும் போர்க்களத்தின் நடுவே அவ்ரங்கசீப் யானையிலிருந்து கீழே இறங்கினார் உளூ செய்தார். விரிப்பு ஒன்றை தரையில் விரித்து அமைதியாக தொழ ஆரம்பித்தார். எதிரிப் படைத்தலைவர் ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தார். இந்த நிலையிலும் ஒருவர் மனஓர்மையுடன் தொழமுடியுமா? ஒரு பக்கம் யானைகள் பிளிறிக்கொண்டிருக்கின்றன; குதிரைகள் கனைத்துக்கொண்டிருக்கின்றன; ஆட்கள் அங்குமிங்கும் பாய்ந்து துவம்சம் செய்துகொண்டிருக்கின்றனர்; வாட்கள் பளிச் பளிச் என மின்னிக்கொண்டிருக்கின்றன; இந்த நிலையிலும் ஒருவர் மனஓர்மையுடன் தொழமுடியும் என்றால் அவர் சாதாரண மனிதர் அல்ல; மனிதப்புனிதர். இப்படிப்பட்ட மகானுடனா நாம் மோதிக்கொண்டிருக்கிறோம் என்று உடனே சமாதனம் செய்துகொள்கிறார். போர் நிறுத்தப்படுகிறது. கடுமையான நிலையிலும் கடமையை மறக்காத அவ்ரங்கசீப் அவர்களின் உறுதியான ஈமானால் பல்லாயிரம் முஸ்லிம்களின் உயிர் பலியாகாமல் காப்பாற்றப்பட்டது. உண்மையான முஃமின் யார்-5 உண்மையான முஃமினின் ஐந்தாவது அம்சமாக அல்லாஹ் கூறுவது என்ன? ومما رزقناهم ينفقونஅவர்களுக்கு நாம் வழங்கிய செல்வத்திலிருந்து பிறருக்கும் தானம் வழங்குவார்கள் «ما منكم من أحدٍ إلا سيكلمه الله، ليس بينه وبينه ترجمان، فينظر أيمن منه فلا يرى إلا ما قدم، فينظر أشأم منه فلا يرى إلا ما قدم، فينظر بين يديه فلا يرى إلا النار تلقاء وجهه، فاتقوا النار ولو بشق تمرة நபி (சல்) கூறினார்கள்: மறுமையில் அல்லாஹ் உங்களில் ஒவ்வொருவரிடமும் எந்த மொழிபெயர்ப்பாளருமின்றி நேரடியாக பேசுவான் அப்பொழுது அடியான் தனது வலப்பக்கமும் இடப்பக்கமும் பார்ப்பான் அவன் செய்த நன்மை தீமைகள் அங்கு காண்பான். தன் முன்னால் பார்ப்பான் அங்கு நரகம் இருக்கும். எனவே பேரீத்தம்பழத்தின் சிறு துண்டையாவது தர்மம் செய்து நரகிலிருந்து விலகிக்கொள்ளுங்கள். (புஹாரி, முஸ்லிம்) பல பயன்கள்: தானம் அளிப்பதால் உண்மையான முஃமினின் ஐந்தாவது தகுதியை மட்டுமல்ல.. இன்னும் பல அபரிமிதமான பயன்களை அடைந்துகொள்ளலாம். 1. ரகசிய தர்மம் இறைவனின் சினத்தை அணைத்துவிடுகிறது: أنّها تطفىء غضب الله سبحانه وتعالى كما في قوله صلى الله عليه وسلم: «إن صدقة السر تطفىء غضب الرب تبارك وتعالى» [صحيح الترغيب]. 3. 2. பாவத்தை அழித்துவிடுகிறது: أنّها تمحو الخطيئة، وتذهب نارها كما في قوله صلى الله عليه وسلم: «والصدقة تطفىء الخطيئة كما تطفىء الماء النار» [صحيح الترغيب]. நபிசல் கூறினார்கள்: தண்ணீர் நெருப்பை அணைத்துவிடுவதுபோல தர்மம் பாவத்தை அழித்துவிடுகிறது. 3. நரக நெருப்பிலிருந்து பாதுக்காக்கிறது: أنّها وقاية من النار كما في قوله صلى الله عليه وسلم: «فاتقوا النّار، ولو بشق تمرة». பேரீத்தம்பழத்தின் சிறு துண்டையாவது தர்மம் செய்து நரகிலிருந்து விலகிக்கொள்ளுங்கள். (புஹாரி, முஸ்லிம்) 4. மஹ்ஷரில் நிழல் தருகிறது: أنّ المتصدق في ظل صدقته يوم القيامة كما في حديث عقبة بن عامر رضي الله عنه قال: سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم يقول: «كل امرىء في ظل صدقته، حتى يقضى بين الناس». قال يزيد: "فكان أبو مرثد لا يخطئه يوم إلا تصدق فيه بشيء ولو كعكة أو بصلة"، قد ذكر النبي صلى الله عليه وسلم أن من السبعة الذين يظلهم الله في ظله يوم لا ظل إلا ظله: «رجل تصدق بصدقة فأخفاها، حتى لا تعلم شماله ما تنفق يمينه» [في الصحيحين]. மறுமையில் மக்களெல்லாம் மஹ்ஷர் மைதானத்தின் வாட்டும் வெயிலில் வாடி வதங்கும்பொழுது கொடைவள்ளல் தனது தர்மத்தின் நிழலில் சொகுசாக நிம்மதியாக இருப்பார். 5. உடல் பிணிகளுக்கு கூட மருந்தாக அமைகிறதாம் தர்மம். أنّ في الصدقة دواء للأمراض البدنية كما في قوله صلى الله عليه وسلم: «داووا مرضاكم بالصدقة». ''உங்கள் வியாதிகளுக்கு தர்மத்தின் மூலம் சிகிச்சை செய்யுங்கள்'' பல வைத்தியம் பார்த்தும் பலனில்லாமல் கிணறு தோண்டி மக்களுக்கு தண்ணீரை தர்மம் செய்ததால் முட்டுக்காலில் நீண்ட நாட்களாக வடிந்துகொண்டிருந்த சீழ் நின்ற அற்புதமான வரலாறு يقول ابن شقيق: "سمعت ابن المبارك وسأله رجل: عن قرحةٍ خرجت في ركبته منذ سبع سنين، وقد عالجها بأنواع العلاج، وسأل الأطباء فلم ينتفع به، فقال: اذهب فأحفر بئرًا في مكان حاجة إلى الماء، فإني أرجو أن ينبع هناك عين ويمسك عنك الدم، ففعل الرجل فبرأ". [صحيح الترغيب]. 6. மனவியாதிகளுக்கும் மருந்து: إنّ فيها دواء للأمراض القلبية كما في قوله صلى الله عليه وسلم لمن شكى إليه قسوة قلبه: «إذا إردت تليين قلبك فأطعم المسكين، وامسح على رأس اليتيم» [رواه أحمد]. அல்லாஹ்வின் தூதரே.. என் உள்ளம் கடினமாக இருக்கிறது என்று முறையிட்ட தோழருக்கு நபி சொன்ன ஆலோசனை: உன் உள்ளத்தை மிருதுவாக்க நீர் நாடினால் ஏழைகளுக்கு உணவளியும்; அனாதையை ஆதரியும்! 7. தர்மம் தலைகாக்கும் தக்க சமயத்தில் உயிர் காக்கும். யஹ்யா அலை தன் சமுதாயத்திற்கு தந்த உபதேசங்களில் ஒன்று: ''தானதர்மம் தாராளமாக அளியுங்கள். ஏனெனில் அது உங்களை எல்லா ஆபத்துகளை விட்டும் காக்கும். இதற்கு உதாரணம்: உங்களில் ஒருவரை எதிரி பிடித்து சிறைவைத்தான்; பிறகு கழுத்துடன் கைகளைப் பிணைத்தான்; கழுவில் ஏற்றுவதற்காக அவன் முனைந்தபொழுது நீங்கள் சுதாரித்துக்கொண்டு ஏதேனும் ஒரு சில பொருளை பிணையாக கொடுத்து தப்பிவிட்டீர்கள். அதுபோல உங்களின் தர்மம் உங்களைத் தக்க தருணத்தில் காப்பாற்றுகின்ற பிணைத் தொகையாகும்.'' فالصدقة لها تأثير عجيب في دفع أنواع البلاء ولو كانت من فاجرٍ أو ظالمٍ بل من كافر فإنّ الله تعالى يدفع بها أنواعًا من البلاء، وهذا أمر معلوم عند النّاس خاصتهم وعامتهم وأهل الأرض مقرون به لأنّهم قد جربوه. ஃபிர்அவ்ன் ''தானே கடவுள்'' என்று கூறியதோடு மட்டுமல்லாமல் அனேக அட்டூழியங்களைப் புரிந்தவன். ஒரு கட்டத்திலே மூசா அலை அவர்களே, ''யா அல்லாஹ் இனியும் ஏன் அவனை விட்டுவைத்திருக்கிறாய்'' என்று பொறுமையிழந்து வினவியபொழுது அல்லாஹ் இப்படிக் கூறினானாம்: ''என்ன செய்வது நபியே.. அவன் ஒரு பக்கம் அநியாயம் புரிந்தாலும் மறுபக்கம் தான தர்மங்கள் தாராளமாக தருகிறான். அதனால் அவனை இன்னும் சிறிதுகாலத்திற்கு விட்டுவைத்திருக்கிறேன்'' அப்படியானால் தர்மம் தண்டனைகளைக் கூட தாமதப்படுத்துகிறது அல்லவா? ஒரு விறகுவெட்டி தலையில் விறகுச் சுமையுடன் வீடு திரும்பிக்கொண்டிருந்தான். வரும் வழியில் எதிரில் ஒரு துறவிம்வருவதைப் பார்த்தான். அவருக்கு வழி விடுவதற்காக பாதையின் ஓரத்தில் ஒதுங்கி நின்றான். ஆனால் அவரோ திடீரென, ''விறகு சுமையை உடனே கீழே எறி'' என்றார். அவனுக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. காலையிலிருந்து கஷ்டப்பட்டு வெட்டிக்கொண்டு வந்த விறகுகள் அவை. அவற்றை விற்றால்தான் அன்று அவனுக்கு உணவு. அந்த கட்டை எறியச் சொல்லுகிறாரே? இருந்தாலும் அவர்மீதுள்ள மரியாதைக்காக விறகுக்கட்டை கீழே போட்டான். போட்ட வேகத்தில் கயிறு அறுந்து விறகுகள் சிதறின. அதற்குள்ளே இருந்து ஒரு கருநாகம் நெளிந்து ஓடியது. விறகுவெட்டி வியப்பாலும் அச்சத்தாலும் உறைந்து நின்றுவிட்டான். உடனே சுதாரித்துக்கொண்டு ''அய்யா. நீங்கள் எனது உயிரைக் காப்பாற்றினீர்கள்'' என்றான். ''உன்னைக் காப்பாற்றியது நான் அல்ல; நீ செய்த தர்மம். இன்று ஏதாவது தர்மம் செய்தாயா?'' என்று கேட்டார் துறவி. ''நான் பரம ஏழை. விறகுவெட்டிப் பிழைப்பவன். தர்மம் செய்யும் சக்தி எனக்கு ஏது? என்றான். ''நன்றாக யோசித்துப் பார்''. அவன் சிறிதுநேரம் சிந்தித்துப் பார்த்தான். அவனுக்கு நினைவுக்கு வந்துவிட்டது ''ஆமாம் அய்யா! இன்று பகல் விறகு வெட்டிக் களைத்துப் போய் ஒரு மரத்தடியில் அமர்ந்தேன். கடுமையான பசி. கேழ்வரகு கூழ் கொஞ்சம் கொண்டு வந்திருந்தேன் அதை அருந்த நினைக்கும்போது அங்கே ஒரு பயணி வந்தார். ''நான் இரண்டு நாளாக பட்டினி. எனக்கு ஏதாவது சாப்பிடக் கொடுங்கள்'' என்றார். நான் என் கூழில் பாதியை அவருக்கு கொடுத்தேன். இதுதான் நான் செய்தது. இது என்னை மரணத்திலிருந்து காப்பாற்றுகிற அளவுக்கு பெரிய தர்மமா? ஆச்சரியமாக இருக்கிறதே'' என்றான். துறவி, '' இன்று நீ பாம்பு கடித்து இறந்து போகக்கூடியவன். நீ செய்த தர்மம் உன்னைக் காப்பாற்றியது'' என்றார். விறகு வெட்டி கொடுத்தது கொஞ்சம் கூழ்தானே. அது ஒரு பெரிய தர்மமா என்று கேட்கலாம். அவன் என்ன கொடுத்தான் என்பது முக்கியமல்ல. யாருக்கு.. எந்த நேரத்தில் கொடுத்தான் என்பதுதான் முக்கியம். பயணி இரண்டு நாள் பட்டினி என்று சொன்னான் விறகு வெட்டிகூழ் கொடுத்திராவிட்டால் ஒருவேளை அவன் இறந்துபோயிருக்கலாம். எனவே பயணிக்கு விறகு வெட்டி கொடுத்தது கூழ் அல்ல; உயிர். அவன் ஒரு உயிரைக் காப்பாற்றினான். அந்த தர்மம் அவனின் உயிரைக் காப்பாற்றிவிட்டது. ஆம். விதியையே மாற்றக்கூடிய வல்லமை தர்மத்திற்கு உண்டு அதனால்தான் திருவள்ளுவர் உயிருக்கு நன்மை தருவது அறத்தைவிட வேறு எது? என்கிறார் சிறப்பு ஈனும் செல்வமும் ஈனும் அறத்தின் ஊங்குஆக்கம் எவனோ உயிர்க்கு. 8. இறைவனின் திருப்பொருத்தம் கிடைக்கிறது: மறுமை நாளில் அல்லாஹ் ஒரு அடியானை அழைத்து கேட்பான்; நான் உன் வீட்டுவாசலில் வந்து உணவு கேட்டேனே நீ ஏன் தரவில்லை? அடியான், ''யா அல்லாஹ். உனக்கு பசி என்பது இல்லை; அப்படி இருக்க நீ வந்து என்னிடம் உணவு கேட்டாயா? என்ன இது வியப்பாக உள்ளதே '' ஆமாம் அன்றொருநாள் ஒரு யாசகன் உன் வீட்டுவாசலில் வந்து உணவு கேட்டான் நீ தரவில்லை. நீ அங்கு வந்து உணவு தந்திருந்தால் அந்த ஏழையிடம் என்னைக் கண்டிருப்பாய். சரி மற்றொருநாள் உன்னிடம் தண்ணீர் கேட்டேனே ஏன் தரவில்லை"? யா அல்லாஹ் உனக்கு தாகம் என்பதே இல்லையே நீ என்னிடம் தண்ணீர் கேட்டாயா?'' ஆமாம் அன்றொருநாள் ஒரு யாசகன் உன் வீட்டுவாசலில் வந்து தண்ணீர் கேட்டான் நீ தரவில்லை. நீ அங்கு வந்து தண்ணீர் தந்திருந்தால் அந்த ஏழையிடம் என்னைக் கண்டிருப்பாய்........இப்படியே அந்த ஹதீஸ் தொடருகிறது. ஆக, ஏழைக்கு தரும் கொடையை தனக்குத் தருவதாக அல்லாஹ் ஏற்றுக்கொள்கிறான். ஒரு அரசன் சிவபக்தன். ஒரு சமயம் கடவுளுக்கு பிரமாண்டமான பாலாபிஷேகம் செய்ய நினைத்தான். நாடு முழுதும் உத்தரவு போட்டான். இன்று எல்லோரும் பால் கறந்து கொண்டு வந்து அரண்மனையில் உள்ள இந்த பெரிய அண்டாவில் ஊற்றவேண்டும். யாரும் அருந்தவோ விற்கவோ கூடாது. மொத்தப் பாலையும் கடவுளுக்கே அற்பணிக்கவேண்டும் என்ற கடும் கட்டளை. மக்கள் சாரைசாரையாக கொண்டு வந்து ஊற்றினர். நிரம்பவே இல்லை. இறுதியாக ஒரு பெண்மணி ஒரு சிறிய செம்பில் கொண்டு வந்து ஊற்றினாள். உடனே நிரம்பி வழிந்தது மன்னன் வியப்புடன் கேட்டான்: மக்கள் அத்தனை பேரும் குடம் குடமாக அண்டா அண்டாவாக கொண்டுவந்து ஊற்றியும் நிரம்பாத இந்த பாத்திரம் நீ கொண்டு வந்த ஒரு சிறிய பாத்திரப் பாலை ஊற்றியதும் எப்படியம்மா நிரம்பியது? அவள் தயக்கத்தோடு கூறினாள்: மன்னா.. நீங்கள் என்னை மன்னிப்பதாக இருந்தால் அந்த ரகசியத்தை கூறுகிறேன்'' ''சரி மன்னித்துவிட்டேன். சொல்.. அந்த ரகசியம் என்ன? '' மன்னா. நான் தங்களின் ஆணைப்படி பாலைக் கறந்து முழுவதையும் இங்குதான் கொண்டுவந்து கொண்டிருந்தேன். குடிக்கவுமில்லை; விற்கவுமில்லை. வரும் வழியில் சில ஏழைக் குழந்தைகள் பசியில் துடித்துக் கொண்டிருந்த அலறலைக் கேட்டேன். என்னால் தாங்கமுடியவில்லை. ஒருபுறம் தங்களின் ஆணை. மறுபுறம் அந்த குழந்தைகளின் கொடூரமான பசி. உடனே அந்த குழந்தைகளுக்கு கொஞ்சம் பால் கொடுத்து பசியைத் தணித்துவிட்டு மீதியைத்தான் இங்கு கொண்டுவந்து ஊற்றினேன்.'' என்றாள். மன்னன் உணர்ந்தான்; மக்கள் உணர்ந்தனர்: பாலாபிஷேகம் என்ற பெயரில் பாலை கீழே கொட்டி வீணாக்குவதை விட கடவுளின் பெயரால் ஏழைகளுக்கு வழங்குவதே இறைவனைத் திருப்திப்படுத்தும் என்று. ''ஏழையின் சிரிப்பில் இறைவனைக் காண்போம்'' 9. அல்லாஹ்வின் பாதையில் தனக்கு விருப்பமானவற்றை தானம் செய்யும்பொழுதுதான் பரிபூரண நன்மை கிடைக்கிறது: أنّ العبد إنّما يصل حقيقة البر بالصدقة كما جاء في قوله تعالى: {لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ} [سورة آل عمران: 92]. 10. கொடுக்க கொடுக்க பெருகுகிறது: أنّ صاحب الصدقة يبارك له في ماله كما أخبر النبي صلى الله عليه وسلم عن ذلك بقوله: «ما نقصت صدقة من مال» [في صحيح مسلم]. இறைக்கிற கிணறு ஊறும் இறைக்காத கிணறு நாறும் ஒரு பெரியவர் தர்மப் பிரபுவாக வாழ்ந்தார். ஒருநாள் தன் மனைவியிடம் ''யார் வந்து யாசகம் கேட்டாலும் தாராளமாக கொடு'' என்று சொல்லிவிட்டு சென்றார். மனைவியும் தாராளமாக தானம் செய்தார். பிறகு கணவர் வீட்டுக்கு வந்தார். சிறிது நேரத்தில் ஒரு வண்டி நிறைய தானிய மூட்டைகள் வந்து இறங்கின. இதுவெல்லாம் உங்களுக்கு அன்பளிப்புகளாக இன்னாரிடமிருந்து அனுப்பப்பட்டுள்ளது'' என்று கூறி மூட்டைகளை வீட்டுக்குள் அடுக்கிவிட்டுப் போனார்கள். இவர் மனைவியிடம் கேட்டார்: நீ எதையாவது தர்மம் செய்யாமல் விட்டாயா?'' ஆமாம். வீட்டிலுள்ள தானியங்களை எல்லாம் தர்மம் செய்தேன். மாவரைக்கும் திருகையை மட்டும் தேவைப்படும் என வைத்துக்கொண்டேன். என்றார். கணவர் சொன்னார்: அதையும் நீ தர்மம் செய்திருந்தால் கோதுமைக்குப் பதிலாக மாவாக வந்திருக்கும். இனி நீயே உட்கார்ந்து அந்த திருகையில் கோதுமையை அரைத்து அரைத்துக் களைத்துப் போ!'' 11. பாவமற்ற பரிசுத்தமான வானவர்களின் துஆ கிடைக்கிறது: «ما من يوم يصبح العباد فيه إلا ملكان ينزلان فيقول أحدهما: اللهم أعط منفقًا خلفاً، ويقول الآخر: اللهم أعط ممسكًا تلفًا» [في الصحيحين]. நபி (சல்) கூறினார்கள்: ஒவ்வொரு நாளும் அதிகாலையில் இரு வானவர்கள் பூமிக்கு வந்து யா அல்லாஹ்.. கொடுப்பவருக்கு வளத்தைக் கொடு. தடுப்பவருக்கு அழிவைக் கொடு.'' என்று பிரார்த்திக்கின்றனர். 12. தர்மம் செய்வோருக்கு மறுமையிலும் மகத்தான பன்மடங்கு கூலி காத்திருக்கிறது: {إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ} [سورة الحديد: 18]. وقوله سبحانه: {مَّن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافاً كَثِيرَةً وَاللّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ} [سورة البقرة: 245]. 13. மன நிம்மதி கிடைக்கும்: أنّ فيها انشراح الصدر، وراحة القلب وطمأنينته، فإن النبي صلى الله عليه وسلم ضرب مثل البخيل والمنفق كمثل رجلين عليهما جبتان من حديد من ثدييهما إلى تراقيهما فأما المنفق فلا ينفق إلا اتسعت أو فرت على جلده حتى يخفى أثره، وأما البخيل فلا يريد أن ينفق شيئا إلا لزقت كل حلقة مكانها فهو يوسعها ولا تتسع. [في الصحيحين] "فالمتصدق كلما تصدق بصدقة انشرح لها قلبه، وانفسح بها صدره، فهو بمنزلة اتساع تلك الجبة عليه، فكلمَّا تصدَّق اتسع وانفسح وانشرح، وقوي فرحه، وعظم سروره، ولو لم يكن في الصَّدقة إلاّ هذه الفائدة وحدها لكان العبدُ حقيقيا بالاستكثار منها والمبادرة إليها وقد قال تعالى: {وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ المُفْلِحُونَ} [سورة الحشر: 9]. 14. பொறாமைப் படத்தக்க பாக்கியம்: أنَّ النبَّي صلى الله عليه وسلم جعل الغنى مع الإنفاق بمنزلة القرآن مع القيام به، وذلك في قوله صلى الله عليه وسلم: «لا حسد إلاّ في اثنين: رجلٌ آتاه الله القرآن فهو يقوم به آناء الليل والنهار، ورجل آتاه الله مالًا فهو ينفقه آناء الليل والنهار»، فكيف إذا وفق الله عبده إلى الجمع بين ذلك كله؟ نسأل الله الكريم من فضله. 15. நமது பொருளை சுத்தமாக்கி பாதுகாப்பைத் தரும்: أنَّ الصدقة مطهرة للمال، تخلصه من الدَّخن الذي يصيبه من جراء اللغو، والحلف، والكذب، والغفلة فقد كان النَّبي صلى الله عليه وسلم يوصي التَّجار بقوله: «يا معشر التجار، إنَّ هذا البيع يحضره اللغو والحلف فشوبوه بالصدقة» [رواه أحمد والنسائي وابن ماجة، صحيح الجامع].